Lítill lasarus

Nóttin var svefnlítil í felles-herberginu.  Eysteinn kom reyndar tvisvar fram steinsofandi og ringlaður og bullaði bara tóma steypu en með smá hjálp kom hann sér þó aftur í rúmið.  Jódís Guðrún vakti okkur á ca. hálftíma fresti og skýringuna var að finna um morguninn.  Hún var komin með tæplega 40 stiga hita.  Við mæðgurnar kúrðum okkur til að verða 11 og þá komum við okkur fram og ég reyndi að gefa henni eitthvað að borða en það var ekki mikið sem fór ofan í hana.  Hún var þó dugleg að drekka.  Hún mókti eiginlega bara í fanginu á mér.  Ég fór svo með hana til læknis um tvö leytið, þá hafði ég gefið henni stíl og hún var búin að sofa í góðan klukkutíma.  Læknirinn var ekki langt frá, sá ég á kortinu, en ég vissi ekkert hvar hún var svo ég tók bara leigubíl þangað.  Þá sá ég að stofan var staðsett rétt við hliðina á Nettó þar sem ég versla alltaf.  Ég veit ekki alveg hvort aðstaðan teldist ásættanlegt í dag heima en við þurftum að ganga upp tvær hæðir í gömlu húsi þar sem engin var lyftan (til læknis... skrýtið! )  

Við biðum smá og hún reyndi að leika sér eitthvað með dót sem að ég fann þarna handa henni en var voða lasin ræfillinn.  Vibeke, læknirinn okkar, skoðaði hana í bak og fyrir, hlustaði hana og tók streptakokka sýni en fann ekkert að henni og sagði að ég ætti bara að gefa henni saft með salti útí fyrst hún væri enn með niðurgang.  Svo þegar ég var að klæða stelpuna aftur spurði ég hvort við ættum að borga hjá henni eða frammi og hún leit á mig eins og ég væri eitthvað skrýtin.  ,,Borga?!  Varstu ekki með sjúkrasamlagsskýrteini?"  Jú, ég sagði henni það og hún skoðaði það í bak og fyrir og sagði svo að þá þyrfti ég ekkert að borga neitt.  Ég útskýrði fyrir henni að á Íslandi þyrfti maður að borga þó að læknaþjónustan væri ,,frí".  Ég svo sem vissi alveg að maður þyrfti ekki að borga, vildi bara vera viss og eins því hún tók stroku af stelpunni sem ég bjóst við að þurfa að greiða fyrir.  En nei, allt frítt!  Svona á þetta að vera .

Við röltum okkur í Irma og ég keypti saft handa stelpunni og splæsti á mig íslensku vatni (það er bara svo gott ) og svo tókum við bara strætóinn heim, enda ekki langt að fara.  Þegar við svo komum heim gaf ég henni að drekka, og hún drakk heilt glas af saftinni, og svo lagði ég hana í rúmið og hún sofnaði á nóinu.  Stelpuræfillinn minn.  Nú sefur hún bara inni hjá Gutta og Lubba og heldur voða fast utan um þá.  Litli engillinn.  Vona bara að þetta rjátlist nú fljótt af henni.

 

Kalt kalt kalt!

Brrrrr... nú er sko farið að kólna.  Fór ekki mikið upp fyrir 5 gráðurnar í dag enda nú er sko búið að draga fram flíspeysurnar.. já kannski ekki það smekklegasta en vissulega það hlýjasta.  Þessi tími ársins auðveldar manni að greina Íslendinga frá útlendingum (Dönum og öðrum ).  Hvarvetna sést ein og ein íslensk lopapeysa og þó sumar kunni nú að ylja einhverjum útlendingnum þá er það víst að flestar innihalda þær al-íslenska kjötskrokka.   

Stelpan var heima í dag.  Búin að vera með niðurgang í 2 daga núna og ég passaði mig að gefa henni ekkert losandi, raspaði epli, gaf henni ristað brauð og hafragraut o.s.frv.  Hún var og enda mjög góð í dag en þegar við skiptum á henni fyrir svefninn   þá leit það ekki út eins og við vildum.  Sé hvernig bleian lítur út í fyrramálið, ég hugsa samt að hún verði heima.  Hún er að dúllast meira og meira upp.  Nú er nýjasta æðið að finna koppinn sinn, skella einum hundabangsanna sem hún á (hún á þá nokkra ) ofan í hann og bruna síðan um alla íbúð með hundinn í koppnum.  Svo tekur hún hann öðru hvoru upp úr koppnum og knúsar hann og heldur svo áfram.  Þess skal getið að koppurinn á þessu heimili er ekki nýttur til ,,venjulegra" nota enn sem komið er.  

Í útvarpinu í gær hlustaði ég á þátt um Ísland.  Það frussaðist svoleiðis upp þjóðremban í mér að mér var orðið hálf ómótt.  Til að byrja með hélt ég að þetta væri eldgamall þáttur.  Því þáttastjórnandi kynnti Ísland sem þjóð þar sem 270 þús. manns byggju en svo fór hann að tala um efnahagsþrengingarnar sem nú steðjuðu að henni og að þjóðin væri að upplifa ,,timburmenn" (sagt á íslensku líka) eftir fyllerí þjóðarinnar.  Í framhaldi af því var talað um hversu drykkfelld þjóð Íslendingar væru og viðtal við einhvern mann sem hafði verið hátt settur og farið í ferð til Íslands þar sem forsvarsmenn fyrirtækja hefðu svoleiðis verið á skallanum, úti að borða og hvar sem var.  Viðtalið var síðan 1979!  Hann talaði um að Íslendingar og Finnar væru einu þjóðirnar þar sem væri þeim boðið í mat og koníaksflaska sett á borð með kaffinu, eftir matinn, þá þætti ókurteisi annað en að klára úr flöskunni áður en kvöldið væri á enda.  Það væri þá merki um að ekki hefði verið nógu gaman.   

Þar á eftir var upplestur íslenskrar stelpu, sem greinilega var ekkert allt of þjálfuð í dönskunni, á einhverri ferð í leit að álfum og huldufólki og las hún allan tímann upp með ,,seiðandi dularfullri" röddu, hálf hvíslandi.  Var orðin frekar þreytt á þessu svona undir lokin.  Lestina rak (tvisvar sinnum er ég búin að skrifa restina lak ) svo viðtal við Flosa Ólafs sem hófst á hrópunum ,,Fola-fola-fola-fola-fola!!!"  Hann að kalla á folana sína uppi í sveit.  Inn á milli atriðanna voru svo leikin íslensk lög, flest með Björk og tríói Guðmundar á Gling Gló plötunni.  Hálf-glataður þáttur eitthvað .  En þeir geta svo sem ekki allir verið góðir .

Nú ætla ég að fara að skríða mér uppí.  

Hilsnur! 

 

Úffff...

Mér finnst ég vera eeeendalaust að taka til og þrífa hérna og að er alltaf allt komið í sama farið í lok dagsins.  Þau ykkar sem eiga óaðfinnanleg heimili alltaf... hvernig farið þið að þessu??!!!  Ég gerði bara ekkert annað allan daginn ef heimilið mitt ætti að vera svona.  Reyndar... þið ykkar sem þekkið mig frá ,,fornu fari" vitið að það er hreint ótrúlegt að það skuli yfir höfuð vera hægt að opna hurðina inn í íbúðina.  Það er í raun kraftaverk!  Mamma gafst allavega upp á að reyna að fá mig til að taka til og lokaði bara herberginu mínu (og læsti helst) ef það komu gestir í heimsókn.  Og ekki var Halldór mikið skárri þegar við hófum sambúð.  Svo í raun þá er þetta bara alveg stórkostlegt!!! Já, ég er greinilega Ragnar Reykás!... ma-ma-ma-maður bara áttar sig ekki á þessu!

Á laugardeginum var frekar kalt en þó milt veður þegar við settum Jódísi Guðrúnu út í vagninn svona um eitt leytið.  Vagnpokinn góði var dreginn fram og stelpan steinsofnaði um leið og hún lagðist í vagninn.  Vaknaðir reyndar innan klukkustundar svo Halldór ákvað vonlítill að gera tilraun á því hvort hún myndi sofna aftur.  Jújú, mín sofnaði og klukkan hálffimm ákvað ég að vekja hana svo hún myndi eitthvað sofa í nótt!  Ekkert smá notalegt að sofa úti í fersku köldu lofti liggjandi í hlýjum pokanum .  Halldór  var að vinna frá klukkan þrjú og ég hafði beðið Lóu um að koma til mín og smella smá lit í hausinn á mér. Ég var farin að líta út eins og... já, mér dettur eiginlega ekkert í hug, svo óhugnanleg var ég orðin... svo það varð að gera eitthvað í málinu.  Það var náttúrulega allt annað að sjá dömuna eftir litunina  og við náðum léttilega að klára þessa fínu rauðvín á meðan.  Halldór kom um miðnætti og við sátum að ljúfu spjalli frameftir.  Daginn eftir átti svo Halldór að mæta um eitt leytið í vinnuna og það var á svipuðum tíma sem Eysteinn hringdi í mig, kominn úr ferðinni.

Ég rölti mér vopnuð vagninum upp í klúbb til að taka á móti honum og á móti mér rölti alsæll drengur ,,Besta ferð sem ég hef farið!- Við VERÐUM einhvern tímann að fara þangað!"  Þau voru mikið í sundlaugargarðinum þar sem var riiiisa rennibraut, eiginlega rússíbani að mér skilst  og míní-golf sem hann fór í og ég veit ekki hvað og hvað.  Á kvöldin var bara verið að horfa á vídeó og borða nammi og snakk og svona og hygge sig.  Ég held ég væri alveg til í að prufa að fara þangað.  Tala nú ekki um ef hægt er að leigja svona kofa fyrir famelíuna.  Samkvæmt upplýsingum frá Eysteini er víst heilt þorp þarna af þessum kofum.   Þrælsniðugt ef svo er .

Jæja, það er ekki laust við að maður sé farinn að hugsa aðeins til jólanna núna.  Við Lóa ætlum að kíkja aðeins á jólin í Ikea á fimmtudaginn.  Ægilega sem það verður gaman .  Svo er ég að láta mér detta í hug sniðugar og fallegar gjafir handa ykkur elsku fjölskylda og vinir en í ár höfum við ákveðið að hækka svolítið standardinn á þeim.  Ekki að kaupa eitthvað ópersónulegt og kalt úr rándýrum búðum heldur eitthvað persónulegt og hlýtt og notalegt (þó ekki bara ullarsokka)... jafnvel heimagert .  Hver veit?   Já, ég er bara að detta í jólastuðið ... já og áramótastuðið .

 

 

Stelpukvöld í kvöld

Eftir að hafa losað mig við famelíuna af heimilinu tók ég saman föt af drengnum og dyttaði svona að einu og öðru áður en ég tók strætó til Lóu.  Jjjjjesús minn hvað leið 4A er leiðinleg frá Nørrebro!  Ég hélt við myndum aldrei komast á leiðarenda!  Leið sem átti að taka rétt rúman hálftíma tók tæpan klukkutíma.  Sem þýddi að ég rétt náði að kaupa íþróttaskó á drenginn, drekka einn kaffi latte með henni og taka svo lestina (já ég ákvað að taka lestina í þetta skiptið) tilbaka.  Það mun ögn styttri tíma þó ég þyrfti að skipta einu sinni um lest og svo í strætó.  Man það næst!  Á leiðinni gaf ég Eysteini fyrirmæli um það sem eftir átti að gera þannig að þegar ég kom var bara að hirða upp dótið og leggja af stað niður í klúbbinn.  Gott að hann er ekki spéhræddari en raun ber vitni því einu töskurnar sem við erum með eru svo risastórar að ég pakkaði bara fötunum í skólatöskuna hans (eða öllu heldur hann, í gegnum símaleiðbeiningar frá mér) og sængin og utanyfirföt voru ryksuguð niður í þægilega burðarstærð í glærum poka, sem við notuðum til að pakka niður sængunum okkar í töskurnar í flutningunum hingað.  Honum fannst pínu hallærislegt að horfa á mig röltandi um með allt draslið undir hendinni í þessum glæra poka en dó þó ekki úr skömm, sem betur fer.  

Þegar við komum niður í klúbb áttum við að fara bakvið og þar stóðu allir krakkarnir ásamt foreldrum og leiðbeinendum.  Rútan kom skömmu síðar og ég rétt fékk hann til að leyfa mér að kyssa sig bless (það var hins vegar frekar hallærislegt fannst honum) áður en hann stökk upp í rútu og settist hjá e-m strák og innan skamms sá ég þá vera að taka myndir hvor af öðrum og gantast.  Nú fór rútan af stað til að snúa við, þar sem við vorum innst í botnlanga og þá veifuðu allir foreldrarnir til krakkanna og þeir á móti... nema við.  Eysteinn var eitthvað upptekinn við símann sinn eða eitthvað.  Rútan snéri við og allir foreldrarnir þustu yfir götuna til að skipta um hlið svo þau sæju nú barnið sitt til að veifa þeim.  Aftur veifuðu allir nema við Eysteinn.  Hann var ennþá eitthvað upptekinn við símann sinn.. eða eitthvað.  Svo röltum við foreldrarnir okkur að klúbbnum og uppá götu og þar sem ég var að fara yfir götuna til að taka strætó niður á vöggustofu skildi ég ekkert í því að fólk stóð við kantinn en fór ekki yfir, sumir höfðu hins vegar komið sér yfir.  Jújú, rútan keyrði nefnilega framhjá og ég fattaði loks hvað var á seyði þegar ég sá alla foreldrana veifa börnunum sínum og þau tilbaka... nema Eysteinn.  Síminn greinilega bilaður... eða eitthvað.

Jódís Guðrún tók náttúrulega afskaplega vel á móti mér eins og venjulega þegar ég kom að sækja hana á vöggustofuna.  Fóstrurnar voru hins vegar ekkert afskaplega kátar.  Ég áttaði mig þá allt í einu á því að í dag var nestisdagur og jújú.. ég mundi sko eftir að senda hana með nesti.  Halldór áttaði sig hins vegar ekki á því að það á að fara í ísskáp frammi í fatahengi og setti það þar sem aukafötin eru geymd inn á vöggustofunni sjálfri.  Þær höfðu séð það nokkru eftir matinn.  Ég lofaði að næsta föstudag kæmi ég með köku handa þeim .  Við komum við í búð á leiðinni heim við mæðgurnar og keyptum handa mömmunni gott með sjónvarpinu og jiii hvað mín var þreytt þegar við komum heim.  Hún var farin að nudda sig og geispa upp úr klukkan fimm.  Ég náði þó á ótrúlegan máta að halda henni vakandi og sæmilega hamingjusamri fram til kl. hálfníu.  Við knúsuðumst sko mikið, við mæðgurnar .

Ég var að heyra í Halldóri sem var nánast skrækur af hamingju yfir deginum.  Það var nefnilega gestasýning frá Svíþjóð og hann var að vinna í henni ásamt Claus sem hann kallar Bjólu þeirra Dana.  Það gekk allt á afturfótunum á sýningunni en þeir náðu að redda því að mestu leyti, skildist mér, á sýningunni og svo eftir hana var víst einhverskonar veisla og þá sagðist hann hafa upplifað drauminn.  Að sitja eftir góða sýningu með vinnufélaganum að drekka bjór og naga kjúklingavængi og segja hljóðmannsbrandara... í Køben! Hann er núna niðri við Strikið á Íslendingabar með Einari Jóns.  Ekkert smá gaman!  Ég er sko líka búin að vera að upplifa drauminn í kvöld, sitjandi yfir Wedding crashers á DR1 með Coke Light í annarri og snakk í hinni!   Iss piss.. það er sko búið að vera fullt notó.  Eina sem er skrýtið er að litli stóri drengurinn minn er ekki hjá mér.  Hann hringdi þó í mig í kvöld og sagði mér að þau væru 7 í kofa, 3 stelpur+leiðbeinandi niðri og 3 strákar á svefnloftinu.  Dísess hvað verður gaman hjá þeim.  Snakki, gosi og nammi var líka í stæðum borið inn í rútuna ásamt álíka mörgum kössum af mat.. neei kannski ekki alveg!  En ég held hann þurfi allavega ekki að hafa áhyggjur af því að þurfa að kaupa sér neitt þarna .

Jæja... off to bed!   Ég á víst morgunvaktina .